تاثیر دوره های گرسنگی کوتاه مدت بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن، گلیکوژن و چربی کبد در بچه ماهی صبیتی sparidentex hasta

ماهیان در هر دو محیط پرورشی و طبیعی می­توانند با دوره­های محرومیت غذایی یا گرسنگی مواجه شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات دوره­های گرسنگی بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن، گلیکوژن و چربی کبد در بچه ماهی صبیتی طراحی گردید. در این بررسی 300 عدد بچه ماهی صبیتی با میانگین وزنی 24/0  ±47/28 گرم در چهار تیمار و سه تکرار (در هر تکرار 25 عدد ماهی) در مخازن مدور پلی اتیلنی 300 لیتری مورد بررسی قرار گرفتند. تیمار­ها به ترتیب عبارت بودند از تیمار شاهد که در طول دوره­ی آزمایش دو بار در روز تا حد سیری غذادهی می­شد و تیمار­های 2، 4 و 8 روز محرومیت غذایی که به صورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. نمونه­برداری از کبد و لاشه در ابتدا و انتهای دوره­ی گرسنگی انجام شد و نمونه­ها جهت انجام آنالیز به آزمایشگاه منتقل شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که 2 روز محرومیت غذایی بر هیچ یک از فاکتور­های مورد مطالعه تأثیر گذار نبود (05/0p>). همچنین 4 روز محرومیت غذایی تنها بر میزان گلیکوژن کبد به طور معنی­داری اثر گذاشت (05/0>p). اما 8 روز محرومیت غذایی اثر معنی داری بر میزان گلیکوژن کبد، چربی و پروتئین لاشه گذاشت (05/0>p). با توجه به نتایج مربوط در این تحقیق می­توان اظهار داشت، در بچه ماهی صبیتی اولویت اول در زمان محرومیت غذایی مصرف ذخایر گلیکوژن کبد بوده است که این امر نشان دهنده نقش موثر کبد در تأمین نیاز انرژی بدن ماهی می­باشد و اولویت بعدی با استفاده از ذخایر چربی و پروتئین لاشه می­باشد.